Yara

Gördüm onları,
Çocukluklarının kırık mutluluklarını uyuşturucularla ararlarken. Ne acı dolu bir sahneydi, hiçbir şeye ihtiyaçları yoktu ve güvendeydiler. Hepsi sevgi, hepsi gerçek bir sevgi için..
Hiç yargılanmadan yaşayabileceğin bir an bahşedilmesi için, tanrıdan bir hediye kazanabilmek için, özel hissetmek için; Tanrım ne acı bir sahneydi, hiçbir şeye ihtiyaçları yoktu, herşeye sahiptiler.
Babasıyla annesi kavga ederdi o çocukken, abartılı sahneler, birbirlerinden iğrenen insanlar, güvensizlik ve karmaşa, sonra şakaymış gibi, barışmacıklar, şakacıklar.
Çocuklar oldurmaya çalıştı anne ve babayı,
Onlar evdeki iki tuzak gibi, gerildikçe gerildiler.
Şimdi kollarındayım gerçek şevkatin ve şükürler olsun hiçbir şeye ihtiyacım yok.
Bütün o çocukluk anıları, rüyaymış gibi geldi, hepsine, sanki burada olmamışlar gibi, masallar gibi.
İmkansız gibi, tüm çocuklukları imkansız olanları duyarak geçmişti, tüm yaşamları imkansızdı ve olar var değillerdi çünkü onlar imkansızdı.

Hayır, bunların doğru olmadığını biliyoruz değil mi? Filmini korumak için o küçük haplara ihtiyacın olmadığını ve korkunun nereden geldiğini ve hatta her şeyi senin seçtiğini ve hatta Tanrım, tek ihtiyacının sevgi olduğunu.
Hepsi burada, hepsi burada, hepsi şu anda. Başka hiçbir şeye ihtiyacım yok.
Bu sadece acılı bir çocukluktu bebeğim, sen bir rüya değilsin.