Bravo bana

Fak ettim ki birşeyi eleştirmek için söylediğim her şey aslında benim eksikliklerim. Ne zaman olursa olsun, geriye dönüp eleştirime baktığımda hep kendimi gördüm, böyle böyle, elimiz kolumuz bağlanmaya başlandıkça yeni bir bakış açısı yaratmamız gerektiğini fark ederiz. Nereye çıkar bilmiyorum, belki tamamen sessizliğe ya da belki ölüme.. Her koşulda bir şekilde çocukluğumuzdaki gibi, bir şeyleri bilmek zorunda olmadığımız zamanlardaki gibi bir masumiyete çıkacağımız kesin. Kararda bulunmak ya da yargılamak durumunda olmadığımız, dünyanın o kadar tehlikeli bir yer olduğuna inandırılmadığımız bir zamana, belki safça bir deliliğe belki de net bir ayrılışa ama mutluluğa..